Projekt „Dzika Natura” jest żartobliwym komentarzem do współczesnego stylu życia w cywilizacji zachodniej. Tytuły obrazów nawiązują do pojęć ze świata przyrody, lecz to, co zostało na nich zaprezentowane, to przedmioty – symbole naszej codzienności.

Flora, Mimikra, Feromony, Pokarm, Gniazdo, Wodopój i wreszcie Prawo Dżungli – znaczenie tych słów zostało tu przeniesione na grunt ludzkich zachowań i przyzwyczajeń. Ironicznie nie mają one wiele wspólnego z naturą. Wciąż tkwią w nas zwierzęce instynkty, jednak skutecznie je maskujemy lub deformujemy. Wodę i pokarm zastępujemy kawą i papierosem, a nasze przetrwanie w miejskiej dżungli uzależniamy od uniformów i kosmetyków. Nawet tak pierwotne zachowania jak opieka nad potomstwem, czy chęć bycia bliżej natury zostały wplątane w gąszcz zbędnych przedmiotów, bez których nie wyobrażamy sobie egzystencji. Wszystko to jednak kusi nas kolorami, kształtami i zapachami... Popartowska stylistyka przedmiotu nie jest tu więc przypadkowa. Została ona jednak zderzona z kolorystyką zaczerpniętą z natury (barwami piasku, gliny, kamienia, drzewa, lasu), aby jeszcze wyraźniej podkreślić kontrast między podwójną naturą gatunku Homo sapiens.